MARA BEIJERING

Textiel en modeontwerpers als Winde Rienstra, Iris van Herpen en Alexander McQueen hebben mij altijd al gefascineerd en geïnspireerd. Iets vervaardigen van textiel heb ik ook al van kleins af aan van huis uit meegekregen. Het is een ambacht die binnen de familie steeds weer is doorgegeven aan de volgende generatie; van mijn oma, naar mijn moeder, aan mij.

Tijdens mijn opleiding ben ik textiel steeds meer gaan zien als een verloren bouwmateriaal. Ik wil blijven ontdekken wat hierbij de mogelijkheden zijn van het textiel in combinatie met stoftechnieken, die nu vooral in de mode gebruikt worden. Hierbij heb ik ontdekt dat ik door het gebruik van stoftechnieken ruimtelijkheid kan creëren en suggereren. Bepaalde stoftechnieken geven het textiel ook meer stevigheid, waardoor het mogelijk is om er ruimtes mee te maken, maar tegelijk blijft het zijn zachtheid, beweeglijkheid en verplaatsbaarheid behouden. Die aspecten maken het gebruik van textiel in deze tijd interessant. Millennials hebben namelijk steeds minder behoefte aan vastigheid. In 2024 zullen die millennials 75% van de beroepsbevolking uit maken. Er zal dus steeds meer vraag komen naar flexibele en verplaatsbare ruimtes. Gelijktijdig hebben ze wel meer behoefte aan het gevoel van bescherming, intimiteit en warmte. In vergelijking met de bestaande architectuur, met zijn hardere vormen en materialen, maar ook zijn vastigheid, zouden textiele ruimtes hier nieuwe mogelijkheden in kunnen bieden.